We staan stil bij psalm 4. Het is een psalm voor de avond. De psalmist laat verschillende stemmen aan het woord. Hijzelf, die in vertrouwen op de Ene leeft. De machtigen, die hij aan wil spreken op hun vertrouwen in de leugens. En hij richt zich tot de Ene. Ik vind de psalm heel eerlijk en recht doen aan hoe mensen geloven, of juist niet. Ik denk dat er ruimte genoeg in zit om jezelf erin te herkennen. En of dat dan confronterend of troostend is? We gaan het samen ontdekken in deze sobere dienst.

Collecte